یک بررسی جدید، از کشف یک مقبرهی استثنایی در محوطهی باستانی Motza در تپههای اورشلیم خبر میدهد. این تدفین که به دورهی نوسنگی نسبت داده شده، شامل بقایای زنی است که احتمالا در جامعهی خود نقشی روحانی یا شَمَنی داشته است!
مجله اینترنتی باستان شناس : آنچه این کشف را برجسته میکند، داشتن شش انگشت در دست چپ این زن است؛ ویژگیای که در بسیاری از فرهنگهای باستانی بهعنوان نشانهای از تمایز و قدرت معنوی تلقی میشده است.
تجزیهوتحلیل آناتومیکی بقایا نشان میدهد که این زن در زمان مرگ بیش از ۱۵ سال سن داشته است. وسایل تدفینی کشفشده در کنار این زن، فرضیهی اهمیت او در جامعهی نوسنگی را تقویت میکند. این اشیا شامل گردنبندهای سنگی سبزرنگ و جواهراتی از جنس صدف مرواریدساز هستند که احتمالا با شخصیتهای روحانی مانند شمنها یا جادوگران مرتبط بودهاند؛ افرادی که وظیفهی هدایت آیینها و مناسک جمعی را بر عهده داشتند.
در این محوطه، تدفینهای متعددی در داخل خانهها، زیر کفها و در کنار دیوارهای ساختمانها کشف شده است. بیشتر افراد همراه با زیورآلاتی مانند دستبندهای سنگی، آویزها و مهرههایی از مواد نادر مانند آلاباستر و سنگهای سبز به خاک سپرده شدهاند. به عقیدهی محققین، برخی از این دستبندهای سنگی که در قبرها یافت شدهاند، با آیینهای زندگی پس از مرگ، مرتبط بودهاند.
احتمالا کودکان این دستبندها را تا رسیدن به بلوغ به دست میکردند و پس از رسیدن به سنی مشخص، در مراسمی آیینی شرکت میکردند. کودکانی که پیش از رسیدن به بلوغ از دنیا میرفتند، همراه با این دستبندها به خاک سپرده میشدند، بهطوری که برخی از این زیورآلات سالم و دستنخورده بر روی دستان بقایای آنها یافت شده است.
دورهی نوسنگی نقطهی عطفی در تاریخ بشر محسوب میشود. در این دوران، گروههای انسانی از شیوهی زندگی کوچنشینی دست کشیده، سکونتگاههای بزرگی بنا کردند و فناوریهای نوینی را توسعه دادند، از جمله اهلیسازی گیاهان و حیوانات. این نوآوریها نه تنها اقتصاد جوامع را دگرگون کرد، بلکه بر نظامهای اعتقادی و آیینهای آنها نیز تاثیر عمیقی گذاشت.
درنهایت، مقبرهی این شمن باستانی، دریچهای به جهان معنوی جوامعی میگشاید که حدود ۱۰ هزار سال پیش میزیستند. این بقایا نشان میدهند که باورهای فرهنگی انسانهای باستان تا چه اندازه پیچیده و غنی بودهاند. از طریق اشیای شخصی، همچون جواهرات و ابزارهای آیینی، میتوان به نظامهای اعتقادی، طبقات اجتماعی و نقشهای جمعی آن دوران پی برد.
🖋 سحر مرتضی نژاد
نظرات کاربران