صنعتگران عصر حجر در انتخاب مواد اولیه هوشیار بودند

مردم عصر حجر هنگام ساخت ابزار سنگ های تصادفی را انتخاب نمی کردند، آنها آگاهانه و از مناسب ترین مواد استفاده می کردند.

مجله اینترنتی باستان شناس : دوره پارینه سنگی بدون شک اولین گام به سوی تسلط کامل تکنولوژیک گونه انسان بود. اما این روند نباید به این شکل پیش می رفت. اگر اجداد ما سنگی را انتخاب می کردند که خیلی نرم یا بی شکل بود، شاید هرگز نمی توانستند فناوری خود را پیش ببرند. بنابراین، آنها چگونه این روند را به درستی مدیریت کردند؟

یک مطالعه جدید به این سؤال پاسخ می دهد – یا حداقل اولین مراحل پاسخ را ارائه می دهد. با انجام آزمایش‌های مستقیم بر روی ابزارهای سنگی از سایت باستان‌شناسی Melka Wakena در اتیوپی، که قدمت آن بین ۱.۶ تا ۰.۷ میلیون سال پیش است، محققان به دنبال تعیین موادی بودند که انسان‌داران باستانی انتخاب می‌کردند و چه مزایایی در این انتخاب‌ها وجود داشت.

دکتر ادواردو پایکسائو می‌گوید: «مطالعه ما نشان می‌دهد که ویژگی‌های سنگ‌ها – عواملی مانند مناسب بودن، کیفیت و دوام – نقش مهمی در فرآیند انتخاب هومینین‌های اولیه داشتند.

پایکسائو می افزاید: “این نشان می دهد که آنها درک عمیقی از محیط خود دارند و انتخاب های آگاهانه ای انجام می دهند.”

این انتخاب ها آنقدر که به نظر می رسد ساده نبودند. اگرچه ما تمایل داریم مردم عصر حجر را بدوی بدانیم، اما آنها خواص سنگ ها را بسیار بهتر از مردم مدرن می دانستند (به استثنای چند زمین شناس).

بر اساس تحقیقات انجام شده، دو نوع سنگ (ایگنیمبریت و ایگنیمبریت شیشه ای) که از بیرون بسیار شبیه به هم بودند، رفتارهای بسیار متفاوتی از نظر کاربرد از خود نشان دادند.

این مطالعه خاطرنشان می کند که ایگنیمبریت شیشه ای از مناطق دورتر آورده می شود و استفاده از آن پر زحمت تر است. اما این سنگ همچنین به عنوان “به طور قابل توجهی سخت تر، همگن تر و مقاوم ترین ماده خام” برجسته بود.

در نتیجه، قطعات بزرگ ایگنیمبریت شیشه ای که از راه دور آورده شده بودند، عمداً برای تولید ابزارهای برش بزرگ انتخاب شدند، در حالی که ایگنیمبریت معمولی نرم تا حد زیادی نادیده گرفته شد.

ارزیابی مجدد فناوری عصر حجر

اهمیت این مطالعه تنها به نتایج آن محدود نمی شود. همانطور که تحقیق نشان می دهد، بسیاری از آنچه در مورد فناوری عصر حجر می دانیم تا حد زیادی بر اساس فرضیات است:

“در بسیاری از موارد، استنباط در مورد عملکردهای خاص ابزار سنگی بر اساس تصورات از پیش ساخته شده در مورد اندازه و شکل آنها است.”

حتی ابزارهای سنگی که به طور سیستماتیک تجزیه و تحلیل شده اند به طور کامل درک نشده اند. زیرا «خواص فیزیکی سنگ‌ها اغلب به دسته‌های «کیفیت مواد خام» تقسیم می‌شوند، اما تعریف و اندازه‌گیری این «کیفیت» آنقدرها هم که تصور می‌شود ساده نیست».

در این مرحله، مطالعه جدید و زمینه تحقیقاتی که باز می کند بسیار قابل توجه است. محققان نه تنها ابزار سنگی باستانی را مورد مطالعه قرار دادند، بلکه سعی کردند با بازسازی عملکرد اصلی آنها، چگونگی استفاده از آنها را نیز درک کنند. در نتیجه، مشخص شد که برخی از ویژگی‌ها، ویژگی‌هایی نیستند که قبلاً تصور می‌شد به دلیل ساختار طبیعی سنگ است، بلکه در نتیجه استفاده در طول زمان ظاهر شده‌اند.

دکتر می‌گوید: «انتخاب آگاهانه مواد مستقیماً بر تغییرات سطح ابزارها تأثیر گذاشت. ژائو ماریروس این نشان می دهد که تفاوت بین یافته های باستان شناسی تصادفی نیست.

دکتر پیکسائو اهمیت مطالعه را به شرح زیر خلاصه می کند:

«این یافته‌ها بینش جدیدی در مورد درک ما از نوآوری‌های فناوری در تاریخ اولیه بشر ارائه می‌دهند. ما تحقیقات خود را برای درک بهتر انتخاب های پیچیده این سازندگان ابزار سنگی باستانی ادامه خواهیم داد.