نقد و بررسی بازی Avowed

Obsidian Entertainment، استودیوی محبوب و دوست‌داشتنی برای طرفداران ژانر نقش‌آفرینی، پس از موفقیت The Outer Worlds بار دیگر به میدان بازگشته تا با Avowed، تجربه‌ای تازه اما آشنا را ارائه دهد. این بار، آن‌ها ما را به Living Lands، سرزمینی اسرارآمیز و مملوء از تهدیدهای ناشناخته می‌برند؛ جایی که جادو و نبردهای سرنوشت‌ساز درهم تنیده شده‌اند.

اما آیا Avowed توانسته همان جادویی را که Obsidian همیشه در آثار خود به نمایش گذاشته را بازآفرینی کند؟ آیا این بازی تنها یک کپی از فرمول‌های قدیمی است یا مسیری تازه برای بازی‌های نقش‌آفرینی؟ در این بررسی همراه‌ ما باشید تا به پاسخ این سوالات برسیم.

هرچند که Avowed در نگاه اول شباهت‌هایی به آثار Bethesda دارد، اما مسیر متفاوتی را در پیش گرفته است و به همین دلیل، قصد ندارم آن را با Skyrim یا حتی The Outer Worlds مقایسه کنم. با نگاهی به جامعه گیمرهای امروزی، مقایسه Avowed با Skyrim شاید اجتناب‌ناپذیر باشد، اما Obsidian همواره به سبک خاص خود در داستان‌سرایی، طراحی ماموریت‌ها و پرداخت شخصیت‌ها شناخته می‌شود. این بازی بیش از آن که یک ماجراجویی جهان‌باز با محتوای بی‌انتها باشد، روی روایت، تصمیم‌گیری‌های معنادار و ارائه سبکی جدید در گیمپلی خود تمرکز دارد.

در Avowed، آزادی عمل مخاطب در قالب انتخاب‌های تاثیرگذار معنا پیدا می‌کند، نه در امکان سرکشی به هر نقطه‌ای از نقشه یا از بین بردن هر NPC‌ که سر راهتان قرار می‌گیرد. البته که به هیچ عنوان منکر لذت‌بخش بودن چنین عناوین پویایی نیستیم، اما در هر صورت، تصمیم تیم سازنده Avowed به این صورت بوده که اثری بر محور تصمیم‌گیری توسعه یابد. برخلاف Skyrim که بازیکن را در دنیایی وسیع و پویا رها می‌کند، اینجا شما در جهانی محدودتر اما متفاوت قرار دارید. بنابراین تلاش خواهیم کرد که Avowed را نه به عنوان فرزندخوانده Skyrim، بلکه به عنوان اثری مستقل بررسی کنیم.

در اعماق سرزمینی ناشناخته و سرشار از رمز و راز، داستان Avowed از جایی آغاز می‌شود که دنیای Eora، همان دنیایی که بازی Pillars of Eternity هم در آن روایت می‌شود، گرفتار طاعونی مرموز به نام Dreamscourge شده است؛ بیماری‌ای که نه‌تنها جسم قربانیانش را فاسد می‌کند، بلکه ذهن آن‌ها را به ورطه‌ی جنون می‌کشاند. در این میان، ما در نقش یک Godlike، انسانی که به واسطه قدرت‌های الهی نشانی از خدایان را بر صورتش دارد، به عنوان مامور امپراتور Aedyr به Living Lands پا می‌گذاریم. ماموریت‌ در ابتدا ساده به نظر می‌رسد: منبع این طاعون را کشف کنید و آن را از بین ببرید. اما خیلی زود متوجه خواهید شد که این تنها ابتدای ماجراست.

قبل از داستان، باید به سراغ بحث جذاب اما وقت‌گیر ساخت کاراکتر برویم. در اینجا چندان دست‌مان برای شخصی‌سازی ظاهر شخصیت اصلی باز نیست و پس از انتخاب قالب کلی چهره، به ویرایش جزئیات می‌پردازیم. اما همانطور که پیش‌تر اشاره کردم، کاراکتر ما به واسطه موهبت یا نفرین (!) خدایان دچار تفاوت خاصی در چهره‌اش شده که می‌توانیم حالت آن را تغییر دهیم و این موضوع واکنش کاراکترها یا همان NPCها را به دنبال خواهد داشت. البته که قابلیت مخفی کردن شکل و شمایل این المان‌های Godlike هم وجود دارد اما همچنان NPCها به آن واکنش خواهند داد و خبری از حذف این موضوع نیست، چرا که یکی از پایه‌های اصلی داستان را شکل می‌دهد. بعد از اتمام ویرایش چهره، جنسیت و صدا، بباید پیشینه شخصیت اصلی را مشخص کنیم.

سیستم تصمیم‌گیری در بازی بسیار مهم است. انتخاب‌ها نه‌تنها بر نحوه‌ پیشروی داستان تاثیر می‌گذارند، بلکه بر تعامل با NPCها و همراهان نیز موثر خواهند بود. همانطور که انتظار می‌رفت، همراهان شخصیت اصلی نظرات و دیالوگ‌های منحصر‌به‌فردی دارند و می‌توانند بر اساس تصمیمات ما واکنش‌های متفاوتی نشان می‌دهند. با این حال، بازی محدودیت‌هایی نیز دارد. همانطور که پیش‌تر اشاره کردیم، برخلاف برخی نقش‌آفرینی‌های مشابه، نمی‌توانیم آزادانه دست به کشت و کشتار NPCها بزنیم یا خبری از سرقت و دزدی نیست، همین موضوعات گاهی حس و حال خطی بودن به بازی می‌دهد و ممکن است چندان به مذاق‌ پلیرهای RPG خوش نیاید.

در طول داستان، چهار شخصیت Giatta ،Marius ،Kai و Yatzli به عنوان شخصیت‌های جانبی و همراه بازیکن به کاراکتر اصلی اضافه می‌شوند و به صورت همزمان می‌توانیم ۲ نفر از آن‌ها را به عنوان همراه خود انتخاب کنیم. همچنین آن‌هایی که انتخاب نشدند، در کمپ‌هایی که خودتان شخصیت‌سازی می‌کنید، حضور پیدا خواهند کرد. هر منطقه دارای مکان‌های مخصوص برای کمپ زدن است؛ برای مثال، اولین منطقه بازی به نام Dawnshore، چهار مکان مختلف برای احداث کمپ را شامل می‌شود.

در این کمپ‌ها که Party Camp نام دارند، علاوه بر فعالیت‌هایی مانند ارتقای اسلحه و تجهیزات، می‌توانیم شخصیت‌های همراه را مدیریت و حتی لباس آن‌ها را تغییر دهیم و هر کدام از آن‌ها دارای مهارت‌ها و ارتقاهای مخصوص به خود هستند. برای مثال، Marius یک دورف سرسخت است که مهارت خوبی در مبارزات از راه دور دارد، یا Kai به عنوان اولین همراه شما و یک سرباز باتجربه معرفی می‌شود. جالب است بدانید که وظیفه صداگذاری او برعهده آقای Brandon Keener بوده که سابقه ایفای نقش در سری Mass Effect را دارد.

هر یک از این شخصیت‌ها دارای پیشینه، انگیزه‌ و شخصیت‌پردازی خاص خود است که نه‌تنها آن‌ کاراکتر را از دیگری متمایز می‌کند، بلکه تعامل با هر کدام را به عنوان تجربه‌ای لذت‌بخش و معنادار ارائه می‌دهد. Obsidian که همواره به خاطر نگارش شخصیت‌های چندلایه و دیالوگ‌های غنی شهرت داشته، در Avowed نیز به این سنت پایبند باقی مانده است. البته که هنر تیم نویسندگی این استودیو به همین جا ختم نمی‌شود و کشش کافی را در داستان‌های جانبی، مراحل فرعی و حتی دیالوگ‌های طولانی نیز می‌بینیم که هر کدام از آن‌ها همواره یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های هر بازی‌سازی بوده و خواهند بود.

هسته گیمپلی بازی همانند یک شمشیر دو لبه عمل می‌کند. تنوع بالای شیوه مبارزات و آزادی عملی که به بازیکن برای ترکیب سلاح‌های گرم، سرد و جادویی داده میشه، یکی از کلیدی‌ترین نقاط تمایز Avowed با عناوین هم‌سبک خود است. چیزی شبیه به Skyrim اما با ریزه‌کاری‌های بیشتر. شما می‌توانید از شمشیر و سپر برای دفاع و حملات سنگین استفاده کنید، با تیر و کمان یا تفنگ‌های قدیمی دشمنانتان را از فاصله‌ی دور هدف بگیرید، یا به سراغ جادو بروید و با Grimoires، رعد و برق و آتش و یخ را به جان دشمنانتان بیندازید. اما متاسفانه آنقدر به پیاده‌سازی جادو اهمیت داده شده، که در استفاده از سلاح‌های سرد، مکانیزم خاص و جدیدی مشاهده نمی‌شود و همین باعث شده تا ناخودآگاه به استفاده بیشتر از جادو تمایل پیدا کنید.

این مسئله علاوه بر گیمپلی، در درخت‌های مهارت شخصیت اصلی هم دیده می‌شود. با مروری سریع بر درخت مهارت‌ها، می‌توانید ببینید که مهارت‌های جادویی بسیار غنی‌تر و متنوع‌تر از مبارزات تن‌به‌تن هستند. تک بعدی شدن مبارزات در عنوانی که تمرکز بخش اعظم گیمپلی‌ آن روی تنوع بالا بوده است، در کنار طراحی ضعیف برخی مراحل، پررنگ‌ترین نقاط ضعف بازی هستند. طراحی برخی مراحل بازی ممکن است کمی بیش از حد احساس خطی بودن القاء کنند و در نهایت، باید بگویم برای بازیکنانی که به دنبال آزادی عمل و تنوع در مبارزات هستند، Avowed ممکن است مقداری ناامیدکننده باشد. همچنین فعالیت‌های جانبی مانند پخت‌وپز در کمپ‌ها یا باز کردن قفل صندوقچه‌ها، به ساده‌ترین شکل ممکن طراحی شده‌اند، در صورتی که می‌توانستیم مینی‌گیم‌ها یا چالش‌های جذاب‌تری در آن‌ها ببینیم.

هرچند که سازندگان تعامل با دنیای Avowed را بسیار محدود پیاده‌سازی کرده‌اند، اما این موضوع باعث نمی‌شود که نتوانیم از دنیای زیبایی که ساخته‌اند لذت ببریم. البته که از لحاظ فنی می‌توانستیم با بازی پولیش شده‌ و کم نقص‌تری روبه‌رو باشیم اما در زمینه هنری و جلوه‌های بصری، باید بگویم از آنچه فکرش را می‌کردم زیباتر است! از پوشش‌های گیاهی فراوان تا غارهای مخوف و بیابان‌های سوزان و خرابه‌های باستانی، تنوع بالای این مکان‌ها با نورپردازی و افکت‌های جادویی چشم‌نواز، به زیبایی هرچه تمام‌تر احساس زنده بودن را به بازیکن القا می‌کنند. گشت‌وگذار در دنیای فانتزی Avowed در کنار امکان سوییچ بین دوربین اول شخص و سوم شخص، جذابیت بصری قابل توجه‌ای دارد. یک سطح پیش پا افتاده از پارکور هم برای گذر از موانع یا بالا رفتن از لبه‌های اعمال شده که عملاً ما را از اسب بی‌نیاز می‌کند.

باید اعتراف کنم همان لحظه که نام آنریل انجین (Unreal Engine) را قبل از انتشار بازی دیدم، انتظار عملکرد فنی به شدت ضعیف و افت فریم‌های پی‌در‌پی داشتم اما به نظر می‌رسد که تیم Obsidian به جمع معدود استودیوهایی پیوسته که خروجی نسبتاً مطلوبی از آن گرفته‌اند. هرچند که طراحی چهره شخصیت‌ها در Avowed همانند اکثر عناوین رقیبش ضعف پررنگی به شمار می‌آید و صورت‌های سنگی و بی‌روح دیده می‌شود؛ اما هماهنگی حرکات لب و صدای شخصیت (Lip Sync) پیشرفت خوبی نسبت به نقش‌آفرینی‌های گذشته بتسدا و Obsidian دارد.

حالا که به بحث صداگذاری شخصیت‌ها رسیدیم، باید بگویم بی‌نقص بودن کیفیت صداگذاری در بازی‌های Obsidian به یک امر معمول تبدیل شده و Avowed هم طبق انتظار، عملکرد مطلوبی دارد. اما موسیقی‌های بازی به لطف آهنگسازی Venus Theory فراتر از حد انتظار ظاهر شده‌اند و مطمئن باشید که آلبوم Avowed بارها و بارها ارزش گوش دادن را دارد. در مجموع، بازی با هماهنگی خوبی که بین موسیقی، صداگذاری شخصیت‌ها و افکت‌های صوتی به وجود آورده، در این زمینه تجربه دلنشینی به کاربر خود هدیه می‌دهد.

این بازی روی PC تجربه و بررسی شده است